و........

ما زیاران چشم یاری داشتیم                                  خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم           تا درخت دوستی برکی دهد                                    حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم          گفتگو آئین درویشی نبود                                    ورنه با تو ماجراها داشتیم 

شیوه ی چشمت فریب جنگ داشت                             ما غلط کردیم صلح انگاشتیم

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز                              ما دم همت برو بگماشتیم

نکته ها رفت و شکایت کس نکرد                              جانب حرمت فرو نگذاشتیم 

                                        گفت خود دادی بما دل حافظا                                        

ما محصل بر کسی نگماشتیم