درد هایم نگفتنی است.........

دردهای من

جامه نیستند

تا زتن در اورم

چامه وچکامه نیستند

تا به رشته سخن در اورم

نعره نیستند

تا زنای جان بر اورم

دردهای من نگفتنی

دردهای من نهفتنی است

دردهای من

 گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست

درد مردم زمانه است

مردمی که چین پوستینشان

مردم که رنگ روی استینشان

مردمی که نامهایشان

جلد کهنه شناسنامه هایشان

درد می کند

انحنای روح من

شانه های خسته غرور من

تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است

کتف گریه های بی بهانه ام

بازوان حس شاعرانه ام

زخم خورده است

دردهای پوستی کجا؟

درد دوستی کجا؟

این سماجت عجیب

پافشاری شگفت دردهاست

دردهای اشنا

دردهای بومی غریب

دردهای خانگی

دردهای کهنه لجوج.